Friday 19 February 2016

Question About Life's

सवाल :-बाबाजी अगर किसी लड़की की सादी सत्संगी फॅमिली में हो जाये,वो मंदिर जाती हो तो उसका सत्सगी माहोल कैसे बनाया जा सकता है ?

जवाब :-बेटा माहोल ऐसे नहीं बनाया जा सकता, हमें किसी के साथ जबरदस्ती नहीं करनी है,जरुरी नहीं है की वो जिस रह पर चलवो ठीक नहीं है।उन्होंने अपने हिसाब से भक्ति करनी है आप ने अपने हिसाब से,ये गलत बात है की जिस राह पर पति चल रहा है पत्नी को बी उस राह पर चलना होगा,आप उनको कुछ बन के दिखाओ, अपने आप मैं चेंज करो, जिस से उनको पता लगे और वो खुद आपके साथ आये, ऐसे जबर दस्ती करने से कोई फायदा नहीं।
सवाल :-बाबाजी अक्सर जब भी अपने भविष्य के बारे में सोचती हुँ तो घबरा जाती हु,अभी अभी मैं+2 की परीक्षा दी है,रिजल्ट आने वाला है आप कृपा बनाये रखना जी .
जवाब :-बेटा मेहनत करोगे तो जरुर कामयाब हो जाओगे,और क्या कहा आपने घबराती हो,मैं तो खुद बहुत घबराता था,मेरी माँ तो मुझे सोटी से पढ़ाती थी, ( सभी हँसने लगे)
सवाल :-बाबाजी मेरे घर मैं सब सत्संगी है मेरे पापा भी लेकिन उन्होंने अभी नामदान नहीं लिया है, जब उनको गुस्सा आता है बहुत बुरा भला कहते हैँ,मारते भी हैं, अबऔर सहन नहीं होता,मन करता है की उनसे सब रिश्ता तोड़ दूँ।
जवाब :-बेटा आप सत्संगी किसको मानते हो ?
लड़की :- सत्संग मैं जाते हो सेवा करते हो।

बाबाजी :- बेटा सत्संगी वो होते हैं जो नामदान लेके भजन सिमरन करते हैं ,मालिक की ख़ुशी हासिल करते हैं,रही बात रिश्ता तोड़ने की, रिश्ते तोड़ने बहुत आसन है, जोड़ने बहुत मुस्किल। आपको कोई हक़ नहीं है अपने माँ बाप से कुछ कहने का, वो जो कुछ मर्जी कहे, आप ने हमेसा उनसे प्यार से बात करनी है। सायद उनकी भी कोई मजबूरी हो, आप उनसे प्यार से बिहेंव करे, सब ठीक हो जायेगा।

सवाल :-बाबाजी मैंने अभी +2की परीक्षा दिया है, अब अचे नंबर आजाये, ता जो मै कोई बढ़िया सी जॉब पर लग सकू, आप कृपा करदो बाबाजी।

जवाब :-बेटा अच्छे नम्बर ही सब कुछ नहीं होते आप खुद मेहनत करो, मेरे ता आपनि वाडिया नम्बर आउंदा सी,मसा ही पास होएया सी, ताहि मैनू नौकरी मिली सी।

सवाल :-बाबाजी मैं अपने मामा जी के पास जॉब करदा हु, मैं चाहता हूं की पार्ट टाइम कोई और जॉब भी कर लेवा तां जो अपने खुद स्टैंड हो सकू।

जवाब :-बेटा बहुत वाडिया गल है की तुसी अपने पैरों ते खुद स्टैंड होना चाहंदे हो, लेकिन तुहाड़े कोल कुछ कोई एक्सपिरिंसवि होना चाहिदा है उस नाल वाडिया जॉब कर सकदे हो

सवाल :-बाबाजी मैं बाहर जाके कमाई करना चाहुंदा हाँ, मेरे पापा अल्लोव नहीं करते, लेकिन माँ कहन्दी ने की तूवडिया पढ़ ले तू वडिया जॉब कर लेवे।

जवाब :-बेटा बाहर जाकर भी काम करना भी सोउख नहीं है आपही कमौन्दा पैंदा है ते पकाना भी पैंदा, बहुत मेहनत करनी पैंदी है जे तुसी कर सकदे हो ता वाडिया गल है

सवाल :-बाबाजी करम हर चीज नाल बन्देय ने आपजो फल ते सब्जी वगेरा तोड़ के खांदेहा की एहना नाल भी करम बनदे हैं

जवाब :-बेटा करम हर चीज नाल बनदे है पर जो जीव हो ओ भी जीव उते ही टीक सकदा है,बहुत करम ऐसे होंदे है जिंना दे तुसी भुगतानचंगे करम नाल कट्या दिन्दे हो...!

Story of Maharaj sawan singh ji raval pindi wich

A collection of stories or parables narrated by Maharaj Sawan Singh in his discourses that are drawn from the mystic literature of India, Iran, Arabia, and other Eastern countries. Each story illustrates a particular spiritual truth or example of conduct. Some of the stories are humorous, relating to our follies in life; others relate to the karmic implications of our actions, to the purity of the saints, and the benefit of their company. This edition also includes stories drawn from the lives of the saints in the Radha Soami Beas line. Stories are introduced with quotations from the world’s spiritual literature. 

Eh sakhi parmarthi sakhiyan book vicho
lyi gyi hai...
Jdo wdey Maharaj ji ravalpindi wich san
ta ohna de ik dost ne eh story sunai ...
Ik sipahi fouj wich noukar c..us time fouj
wich jang shid gyi .fouji gohdi te ja reha c...achanak dushmana ne goliyan chlaa.
Ditiyean gohdi bekabhu ho gyi and
dushmana wali side chali gyi ...fouji ne
bahut rokyea but oh na ruki...dushmna
ne gohdi de vi goli maar ditti and fouji de
vi dono mar gye...fouj wich foujia da hisab baniyea kol hunda c..fouji siphai de
gharde sara saman le gye..but oh paise
nai leke gye jo baniyea kol 2000 jma
c..kyunki ohna nu pta nai c...thodi der
baad baniye ne oh kaam shad ditta..20
saalan baad ohi baniyea Maharaj ji de dosta nu milyea ...us ne ohna nu apne
ghar wich raat gujaran lyi kha...dost te
hor sehban baniye de ghar ruk
gye...baniyea ne kahnaa bna ke ohna
aagey pesh kitta.jdo oh kahnaa kahn
lgey ta ik aurat de ron di aawaaj ayi..ohna ne puchyea eh kon hai..baniyea
kehnda tusi shado kahnaa kah lo...oh
kehnde nai pehla tusi daso fer baniye ne
dasyea ki eh meri nuh hai...merey ladke
di patni..mere puttar di mout nu 1 month
ho gyea..baniye ne dasyea ki.fouj cho aaun to baad mai shadi kr lyi..fer ladka
hoyea...ladka bahut bimar rehn lag
pyea...aakhir de dina wich us ladke ne
apne pitta ji nu dasyea.ki mai ohi fouji
ha.jo tere kol 2000 jma shad ke
gyea..c...mera jitna hisaab tha vo pura ho gyea...yeh meri patni jo hai yeh vo hi
gohdi hai jis ne muje marvayea tha...
Moral...jo karmo ka hisaab hai sbi ka
hisab yhi dena padta hai....
Radha swami ji... 

Story Of satasang

Radha Soami ji..
Ek baar baba ji ka satsung chal raha tha. Log bade dhyan aur pyar se satsung sun rahe the. Tabhi logon ka dhyan vahan par satsang sun rahe ek garib satsangi par padhi. Uske badan pe fata hua kambal tha aur uske kapde bhi fate hue the. Sabhi satsang sunne aye log usse dor dor hone lage.
Ye dekh kar baba ji us garib satsangi ke paas aye aur use kehte hue bole tum inki baat ka gussa mat karo balki fakar se batao ki mere fate hue kambal me mara satguru mere sath sota hai...ye sunke vahan khade logon ne sar jhuka liye....

Get to Namdan (Guru ki Dayamehar)

Beas se ek gair satsangi (jo satsang nahin suna karta tha) ko Naamdaan lene ki badi tadap uthi, wo pahli baar pesh hua to usko naamdaan dene se mana kar diya gya, aur jab dusri baar pesh hua to bhi usko mana kar diya gya , Pesh hote hote usko 25 baar ho gayi lekin har baar usko mana kar diya jaata tha. Par usne bhi faisla kar liya tha ki Naamdaan to leke hi rahna hai chahe job hi ho jaaye….
Jab wo 26th baar naamdaan k liye line mein laga to is baar usko mana nahin kiya gya aur uski ardaas sweekar kar li gyi.

Fir Jab Baba ji ne usko Naam Daan diya to usne Baba Ji ko arz kiya ki Jab aapne NaamDaan dena hi tha to mujhe itni baar mana kyun kiya, Baba ji ne baat talne ki koshish ki aur kaha ki Bhai ye swaal mat hi pucho , tumhe naamdaan chahiye tha wo tumhe mil gya ab aur kya chahiye?? Ab tum jao, Lekin us bande ne baar baar arz kiya aur binti ki – nahin ji pahle aap mujhe batao ki itni late naamdaan kyun diya ji ??
(Saadh sangat ko yaad hoga ki Guru Arjun Dev Maharaaj ji ko Musalmano ne Garam Tawe par bithaya tha..)
Baba ji ne us bande ko kaha ki Bhai jab mujhe Garam Tawe pe bithaya gya tha tab rait ki 25 kadshiyan tune bhi daali thi.. to tumhara us baat ka bhugtaan karwaya hai…..wo banda ye baat sun ke rone laga aur Baba ji ke pairon mein gir gya…
DEKHO GURU KI DAYAMEHAR KITNI HAI, WO HAMARE GUNN – AWGUNN NAHIN DEKHTE, BAS DEKHTE HAIN TO PREM AUR PYAAR, AUR KAISE BHI KARAM HO FIR BHI HUM PAR DYA MEHAR KARTE HAIN.
YE HAI GURU KA BADAPPAN, UNKE PAAS TO DAYA HI DAYA HAI CHAHE JEEV KAISE BHI HO.

Baba ji is always with us

बाबा जी हमेशा हमारे साथ हैं
एक बीबी की शादी सत्संगी परिवार में हो गयी, उस परिवार में सब लोग भजन सिमरन करते थे, जब वो सब भजन पर बैठते थे तब वह बीबी बाबा जी की फोटो निहारती रहती थी, धीरे धीरे समय बीतने लगा, इस दरमियान उस बीबी को एक बेटा भी हो गया, अब बेटा पांच साल का हो गया था, जब वह बीबी बाबा जी की फोटो निहारती थी तब उसका बेटा बाबा जी की फोटो पर कंघी फेरता रहता ।
खुशकिस्मती से उस बीबी को नामदान की पर्ची मिल गयी और वह नामदान के लिए चली गयी, साथ में अपने बेटे को भी ले गयी ।
वहां उसके बेटे को बच्चों वाले स्टैंड में सेवादारों के पास छोड़ा और खुद अन्दर नामदान के लिए बैठ गयी, बाबा जी जब नामदान देते हैं तो नामदान के बाद बच्चों को भी दर्शन देने जाते हैं, उस दिन बाबा जी नामदान से पहले ही बच्चों को दर्शन देने चले गए और उस बीबी के बच्चे को गोद में लेकर पूछते हैं, “आज दाढ़ी में कंघी नहीं करनी?” तो वह बच्चा बोला, “बाबा जी मेरी कंघी तो घर पर ही रह गयी है।”
बाद में जब ये बात उसकी माँ को पता लगी तो वह बहुत रोई और बाबाजी को बहुत याद किया । उसका क्या हाल हुआ होगा ये तो कोई सत्संगी ही समझ सकता है ।
इस साखी को बताने से भाव सिर्फ इतना है कि बाबा जी हमें हर पल देख रहे हैं, हम क्या कर रहे हैं और हमें क्या चाहिए और किस चीज़ की कितनी ज़रूरत है, वो हमसे बेहतर जानते हैं, हमें भी चाहिए की हम हर पल बाबा जी की मौज में रहें और उन्हें हमेशा अपने अंग-संग महसूस करें ।
॥ राधा स्वामी जी ॥

Sakhi

Radha soami ji. . . Ek war ek ladki hostal me rehti thi jis par baba ki boht dya mehar thi. . Wo apne hostal ki do frndz ke sath amritsar goldan temple ghumne ja rhi thi train me. . Wo friday ko nikali or rat wha gurdware me ruki or early morning gurdware matha tek kar jaldi hi wapis chal pdi. . Next day saturday ko baba g darsan or sunday ko satsang tha. Us ladki ne apni frndz ko bola aj hm beas ruke ge . Wo mrng beas station pe utar gyi. Wo nursing profesion me thi . Unho ne socha hum yha beas station hospital me apna job ka resume de jati hai. . Wo wha late ho gyi.. Udhr baba g ke satsang ka tym shuru ho gya. Us ladki ka dhyan sirf baba g ki trf tha k aj darshan honge .man me boht tdp uthi thi or andr hi andr ro rhi thi . Usne apni frndz ko bola jaldi chlo aj hm ne car darshan krne hai. . Lekin station pe jyda bheed hone ke karan wo boht late ho gyi. Wo ldki andr hi andr boht ro rhi darshano ke liye. . Uska dhyan bs baba ki trf tha . . Jb tk wo dere me pohnchi to baba g darshan de kr shed me se ja chuke the. . Wo ladki wha park me beth kr boht royi. Unki frndz pehli war dere ayi thi wo hairan ho rhi thi ke yeh pta nahi kyu bina mtlb itna roye ja rhi hai. . Fr wo nha kr langr me khana khane k wad ek park me ek tree ke niche beth gyi. Dupehar dhal rhi thi . Us ldki ka man kahi bhi tik nahi rha tha . Bs baba g ke drshano ko tdpe ja rhi thi. Usne apni frndz ko bola ap yehi betho m
s.t.d cl krke ati hu ghar. Wo wha se chl pdi . Dhup boht thi . Footpath pe baba g ki yad me ansu bahaye chle ja rhi thi. . Dhup ke karan raste me sangat boht km thi idhr udhr. . Wo ldki jis road pe ja rhi thi wha as pas dur tk koi nahi dikhayi de rha tha. Jb wo ladki raste me ja rhi thi to usne dekha k aage se ek white car a rhi hai. . Us car me baba g bethe huye the . Or baba g akele the or khud car drive kr rhe the. . Jaise hi us ladki ke pas car pohnchi to baba g car bilkul slow krdi to us ladki ki trf boht pyar se smile se dekha ankho me ankhe dal kr drishti dali. Baba g white chashme me the jaise stage pe ate hai white kurte pajame me. . Wo ladki ik dam se hairan ho gyi k yeh kya chamtkar hai. . Jaise hi us ldki ko darshan diye to baba g ne car fast ki or chle gye. Wo ladki do mint ke liye aise hairan khadi rhi ke aj baba g bina security ke dere me kaise. .us ladki ko yeh bhi na pta chla k usne to baba g ko hath jod kr Radha soami bhi nahi bulayi. . Uske wad wo wha footpath pe beth kar boht royi or dil se thanx kiya baba ji ka. Ke kaise aj unhö ne sirf usko darshan de kar nihal kiya hai. . Agr hm apne stguru ke liye andr se sachi tdp rkh te hai to wo hmari laj jrur rakhte hai. . jb sham huyi to wo ldki apne frndz langar ki trf ja rhi thi to raste me sewadaro ne bola yha beth jao baba g yha se langr me darsno ke liye nikalenge . . Wo wha darshno k liye footpath pe sangat me beth gyi. Pure 45 mnt ke wad baba g same usi car me aye lekin frk kya tha k gadi drivr chla rha tha or aage piche security ki gadiya. . Ab hme yeh sochna chahiye ke baba g ke yeh or wo darshan dene me kya frk tha. . . Is sakhi se hme yehi sikhna chahiye k agr hm scha pyar tadp guru se rakhte hai to wo hmare pas khud chl a jate hai. . Baba g aksar satsang me kehte hai ek ap ek kadam ayo main das kadam ayunga. Or mere piche bhagne se kuch nahi milega. Jisko darshan dene hai sat sumandar par bhi de dene hai. . Ap sb ko pyar bhari Radha soami ji 

Moga from Sakhi

ये साखी मोगा सत्संग घर में एरिया सेक्रेटरी जी ने सुनाई –
एक बार लुधियाना से अमृतसर जा रही ट्रेन का एक्सीडेंट हो गया और काफी यात्रियों की मृत्यु हो गयी, तो मुझे (Area Sect.) डेरा ब्यास से फ़ोन आया और कहा गया की पता करो की मरने वालों में कोई जीव डेरा ब्यास तो नहीं आ रहा था, मैंने (Area Sect.) एक्सीडेंट स्पॉट के सबसे नजदीकी सत्संग घर को पता करने को कहा, मेसेज मिला कि कोई भी ब्यास का यात्री नहीं था, मैंने डेरे में वही मेसेज दे दिया ।
अगले दिन फिर से फ़ोन आया कि दुबारा पता करो, मैंने लुधियाना सत्संग घर से कुछ सेवादारों को जानकारी लेने भेजा, उन्होंने ने भी आकर किसी के ब्यास न उतरने के बारे में बताया, मैंने ब्यास फ़ोन करके बता दिया ।

तीसरी बार बाबा जी का फ़ोन आया कि दुबारा चैक करो कि किसी यात्री को ब्यास तो नहीं उतरना था, मुझे (Area Sect.) पूरा यकीन हो चुका था की किसी भी यात्री को ब्यास नहीं उतरना था, परन्तु हुक्म मान कर मैं खुद स्टेशन गया और रिजर्वेशन लिस्ट check की, किसी का भी नाम ब्यास उतरने में नहीं था, Station Officers ने बताया कि Dead Bodies को लुधियाना सिविल हॉस्पिटल ले गये हैं ।
हॉस्पिटल में मुझे बताया गया कि बाकि bodies को उनके रिश्तेदार ले गये हैं लेकिन 3 bodies लावारिस हैं, पूछने पर पता लगा कि इनकी रिजर्वेशन लुधियाना की थी और उन्होंने ट्रेन में ही अपनी ticket को ब्यास तक करवाया था ।
मैंने (Area Sect.) जल्दी से ब्यास फ़ोन किया और सारी बात बताई, मुझे कुछ देर wait करने को कहा गया, 10-15 मिनट बाद ब्यास से फ़ोन आया और बाबा जी ने कहा कि मेरे होते वो लावारिस नहीं हैं, उनको डेरे लेकर आओ ।
सारी formalities पूरी करने के बाद मैं उनको ब्यास ले गया, बाबा जी ने खुद उनका अंतिम संस्कार अपनी personal money से किया ।
जो सतगुरु मौत के बाद भी अपनी संगत की संभाल करते हैं, सोचो वह हमारी जीते जी कितनी संभाल करते होंगे, कमी है अगर तो हमारे विश्वास में, गुरु कभी कोई कमी नहीं रखते ।